வேட்டை

                             கொன்று தின்றும் வேட்டைக்காரன்

                        புத்திதான் உள்ளுக்குள் எல்லோருக்கும்..

                         சுயம்புவான கண்ணப்பர்கள்

             ஒருசிலர் இருக்கக்கூடும்

                           “ நீ செய்யும் கொலை கொள்ளைகள்,

              பாதகங்கள் குடும்பத்தை போற்றதானாயினும்

                           பாவச்சுமை உனக்கு மட்டுமே,

                          பாவசெயலால் கிடைக்கும் லௌகீக

                       சொத்து சுகங்கள் அனுபவிப்பவர்களாக

                         இருப்பினும் குடும்பத்த்னருக்கு

                            பாவச்சுமையில் பங்கில்லை..”

                             - இந்த, மகானின் போதனைக்கு செவிசாய்த்து

                           புண்ணிய காவியமொன்றும் படைக்கவிடிலும்

                          வாழ்வைச் சீராக்க, முனைகிறவர்கள்

                           எத்தனைபேர்கள்  இன்று  பூவுலகில்?

                                                            

                                                                நீல பத்மநாபன்

     

                                                                            

                            .

                                                         

                                சபதம்

                     கரடுமுரடான பாதைகள்

                     வெளிச்சமில்லா வீதிகள்

                      இதுவா அதுவா என தத்தளிக்க வைத்த

                       தசா சந்திகள்...

                        ஜன்மாந்திர துயரங்களிலிருந்து விமுக்தி பெற

                        போதுமென்ற நிறைவில் நெஞ்சை

                        பக்குவப்படுத்த முயற்சி..

                        நோக்கமில்லா வாழ்வு சுமையாகி கனத்தபோது

                        மானிடசேவையில் ஈடுபட முனைகையில்

                         ஒத்துழைக்காமல் சண்டித்தனம் பண்ணும்

                         உறுப்புக்கள்...

                       தீரா வியாதிகள்... ஓயா துன்பங்கள்..

                        நாளாக நாளாக எதையும் தாங்க இயலாமல்

                         நைந்துபோய்கொண்டிருக்கும்

                         கோழை மனம்..

                         கணத்திற்கு கணம்

                         செத்துச் செத்துப் பிழைப்பு...

                        இவ்வாறெல்லாமாயினும்

                         தன்னை தானே அழித்துக்கொள்ளல் இல்லை

                       இறுதி அழைப்பு கிடைப்பதுவரை

                     வாழ்ந்தேத் தீருவது.....

                                                                  நீல பத்மநாபன்

                                        பிரிவுத்துயர்

                                   ஒரு நாள் ஒரு பொழுதாயினும்

                                 உனை வந்து  பாராதிருந்தால்

                                   நெடுநாள் பிரிந்திருந்த

                                 பிரிவுத் துயரின் அவசம்.....

                                எங்கெங்கும் என்றென்றும்

                                நீக்கமற நிறைந்திருக்கும்

                               பரம் பொருள் நீயென்று

                                தெரிந்திருந்தும்

                                ஏன் இந்த மௌட்டியம்?

                              தெரிவிக்காமல் ஊர்ந்திறங்கி

                                வந்துவிடும் வைகறையும்

                             சொல்லாமல் கொள்ளாமல்

                              போய்விடும் அந்தியுமாய்

                              காலனின் கால ஏட்டில்

                               மிஞ்சியிருக்கும் ஒருசில தாட்களில்

                                ஒன்று சூன்யமாய் அநியாயமாய்

                                கிழிபட போகிறதே

                               என்ற ஏக்கமா?

                                                            நீல பத்மநாபன்